It’s 1 in the afternoon and I don’t feel like sleeping.
And the usual at this point of time my brother plays songs to help him sleep.
"Hindi malaman kung ano ang gagawin,
Sa damdamin na di ko ma amin sa sarili,
Kung bakit ka pa ba nanjan”
Hahaix, ano ba yang katang pinapatug-tug ng utol ko. Lalo ako kinakabahan sa mangyayari mamaya. Sana maganda kinalalabasan lalo na sa basketball team na hindi ko sisiputin.
"Sabi-sabi ng mga kaibigan ko
Huwag mong pilitin ang 'di para sa 'yo
Ngunit bakit hindi kita malimutan
Sa 'yo ba'y OK lang"
Well, mas importante naman tong ke Kaye. Bahala na! Once in a life time opportunity lang to. Yung basketball dami naman sila. At kung tunay ko silang kaibigan ma iintindihan nila ako bilang isang lalake.
"Habang tumatagal, lumalala, laging nagwawala
Tumitindi, umiinit, sumasakit ang dibdib
Kaya ako'y gumawa ng awiting ito na alay ko sa 'yo
At sana'y pakinggan mo"
Pero, bakit kaya biglang mag tetext si Kaye ng ganun. Di naman ako lagi pinag bibigyan nun pag inaaya ko cya makipag date. Eh kahit anong tulak ko sa sarili ko feeling ko ayaw nya sa akin...
"Huwag ka sanang magugulat sa akin
'Di ako sanay sa ganitong suliranin
Huwag kang matakot hindi ako manloloko
Kung OK lang sa 'yo”
Sabi pa ni Arthur na tigilan ko na cya. Wala daw ako ma papala...
"Ngayong alam mo na, sana'y 'di ka mainis
At pasensya na kung ako ay makulit
Pero kung gusto mo, ako na lang ang lalayo
Kung OK lang sa 'yo"
Meron nga ako na kita. Yung babaeng naka Orange. Sino kaya yun? Bakit kung kelan ako na tamaan ng husto eto yung nakaraan ko nakikialam
“Habang tumatagal, lumalala, laging nagwawala
Tumitindi, umiinit, sumasakit ang dibdib
Kaya ako'y gumawa ng awiting ito na alay ko sa 'yo
At sana'y pakinggan mo”
Pero parehong Malabo yung babaeng naka orange saka si Kaye. Pero, prang me nag sasabi sakin wag muna isipin yung babaeng naka orange...
"Huwag ka sanang magugulat sa akin
'Di ako sanay sa ganitong suliranin
Huwag kang matakot hindi ako manloloko
Kung OK lang sa 'yo"
Potek bat ko ba cya iniisip eh mamaya na kami mag kikita ni Kaye. Hirap talga lalo na meron pa kami semi finals game mamaya sa basketball.
And at that moment it seems I hear someone calling my name...
Andy... Andy... Andy...
Ano ba to! kung ano ano na na ririnig ko.
ANDREW!!!
Weh! Si mama pala!...
“Ano po yun ma?”
Mama: Telephone! Si Kaye.
“Ok, salamat.”
Hmmmm. Bat kaya ako tinatawagan eh 1:30 pa ng hapon eh.
“Hello, kaye?”
Kaye: Hi Andz. Busy ka?
“Aw, hinde naman nag aantay lang na mag 4 na ng hapon”
Kaye: Ay ganun? Wag ka mashadong excited sa 4 ng hapon na yan. Hehehe.”
“Bakit naman hinde? Eh mag kikita kaya tayo ng oras na yan ”
Kaye: Ay uu nga. Kaya pala ako tumawag para sabihan baka maaga tayo pwede mag kita”
Phew! MAAGA daw.... yes makaka pag basketball pa ako. Sana 2:00 or 2:30 ng hapon para maka alis na ako dito.
“Aw maaga ba Kaye? Anong oras?”
Kaye: maaga lang ng konti. Mga 3:30 OK lang sayo?
Ay, medjo delikado yung 3:30 pero bahala na.
“Sobrang OK lang Kaye kahit 2:00 pa nga ng hapon pede na ako eh”
Kaye: Hehehe. Di pwede. Mag ggrocery pa kami diba?
“Ay, uu nga pala. Cge cge.”
Kaye: OK, so text text nalang. See you mamaya.
“OK Kaye. Bye.”
Maaga na oras pero kulang yung allowance. Di na yata ako makakapag basketball. Ma text nga si Mark para malaman na nila na wala ako.
What the... 12 unread messages. Ano kaya laman ng mga ito? Sino kaya nag send?
LAGOT! Puro galing ke Mark.
“Bro we need you later meron na injured sa team. Need mo talga mag double time kasi walang papalit sa pwesto mo”
“Bro. Sure mamaya hapon ha”
“Bro ano na? Ready kana?
“Oist reply ka naman. Parang d ka interesado mag laro”
“ANDY! Ano ba? Mahirap pag me kulang. Me na injured na nga d ka pa nag tetext jan”
“Wag mo sana isipin sarili mo pre! Dami tayo sa team inde ka lang nag iisa. Kung wala ang isa wala tayo lahat.”
EWAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAN!!!
Bat ba lahat kelangan mangyari sa iisang oras.
Di ba pede Bukas nalang yung basketball game?
Hinde ba pwde n asana saka nalang na injured si Arthur after sa game?
Bakit ba yung mag susubstitute pa sakin yung na injured?
BAAAAAAAAAAAKIT!!!!
*sigh*
Bahala na.
“Ok Mark. Pupunta ako mamaya. Mananalo tayo. Wag ka mag alala dadating ako.”
And after 10 seconds I received Mark’s reply.
“Tnx bro. Maasahan ka talga namin. Sori kanina. Nag aalala lang talga ako kaya mainit ulo ko.”
AFTER A FEW HOURS.
3:15 na. Andito na ako sa Mall. Sabi ni Kaye pa punta na daw cya...
Kaye: Andy!!!While Me and Kaye were heading to Dunkin I can feel my Phone vibrate non-stop. I can feel it, It’s Mark and the team looking for me already. It’s already 3:20 and I still need 20 min to travel going to the tournament.
“Uy, Kaye! Hello. Kumusta?”
Kaye: OK lang. Hehehe. Tara sa Dunkin, dun tayo mag usap.
“Cge”
Kaye: Hoy Andy! Kanina pa kita kinakausap. Bat tulala ka?
“Aw, wala Kaye. Kinakabahan lang ako sa sasabihin mo...”
Kaye: Ay!? Para sa sasabihin ko lang? Wag ka kakabahan.
“Eh sino ba hinde ma kakabahan. Ikaw yung me sasabihin sakin”
Kaye: Wag ka mag alala Andy. Para sa atin dalawa naman tong sasabihin ko
What the heck?!?! For the good of both of us? What could it be? Im starting to get speechless.
Kaye: Ano ba yang bibit mong malaking bag? Parang daming laman ah.
“Ah. Eto? Wala. Galing kasi ako basketball practise”
Kaye: Ah, eh di nasa condisyon ka?
“medjo”
What have I said? She hasn’t even started to say what she wants to tell me I’m already lying to her.
“Upo a tayo Kaye. Salamat nga pala sa Doughnut”
Kaye: Wala yun noh, Oh ano? Pede ko na sabihin?
Eto na! Potek di ako maka hinga!
Kaye: Andy. Matagal na tau mag ka kilala diba? At matagal na magka kilala family natin.
“uu naman. Kaya nga eh gusto kitang makausap”
Kaye: Tungkol to sa feelings ko sau.
ETO NAAAAAAAAAAAAAAAA!!!
Kaye: Andy... Ma.... Hal.... laga ka sakin.
“Ikaw din mahalaga ka sakin”
Potek kala ko MAHAL KITA. I’m looking at my watch and its 3:35 already and my cell phone has 32 unread messages. Patay!
Kaye: Andy. Mahal din kita bilang kapatid
And at that moment I didn’t know what to say. I tried to fake a smile but it’s no good. I don’t know if I made the right choice to talk to her or I should have gone to the basketball game.
“Kaye, d ko na alam ano sasabihin ko. Parang pinapunta mo lang ako para ma saktan ako”
Kaye: Inde naman sa ganun. Kayak o sinabi para hinde kana ma hirapan.
“Hinde ma hihirapan? Eh mas lalo ako na hihirapan now eh.”
Kaye: Me naka pag sabi kasi sa akin na friend mo na dapat ko sabihin sayo yung totoo.
“Totoo na ano?”
Kaye: Na mahala ka sakin. Napamahal kana sakin parang kapatid.
“....”
Kaye: na ayaw ko masira yung friendship at samahan natin.
Why is it that I’m feeling like this is the worst day of my life.
“Ok. Kaye. Na iintindihan kita.”
Kaye: Alam ko masakit. Pero believe me im trying to help you.
“Salamat sa tulong mo.
Kaye: Dami pa sana sasabihin ko pero need ko na umalis. Sana mainitindihan mo ako Andz
“Ok Kaye. Sana nga ma intindihan ko. Salamat sa time”
Kaye: Salamat din Andz. Friends forever ha!
“Ok...”
And as she is walking further away from me I feel the uncertainties slip away. I don’t know what she really meant but I have to respect her side. I hope that what she said about for the good of both of us is true.
And at that moment, I can hear my phone vibrate. And in an instant I looked at my watch and ran off.
I hope I can make it in time sa basketball tournament.
ANDY!!!!!!!!!!!
AKALA KO DI KANA DADATING! 2nd Quarter na! Tambak tau ng 12 points!
“Sorry coach. Meron lang talaga importanteng ginawa na d pede palampasin”
Coach: mamaya kana mag paliwanag! Mag bihis kana at papasok na kita.
At that moment I thought I wasn’t important but. The way Mark looked at me even if he is so pissed off because of me being late I can see that he is relieved that I’m here, that I am a person very important to the team. And as I stepped inside the court I can feel that I belong to something very important. I don’t know about Kaye. Bat ba pumapasok cya sa utak ko.
Earlier I felt so low,
so down,
so sad and frustrated.
But, every time they pass me the ball and make a play I feel that they are very happy that I am one of them. While we are playing longer the stronger we get.
PRRRRRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIT!!! TIME OUT!!!
4th Quarter na pala...
ETO NA!!! Last 5 Seconds!
“Mark kaw na titira ng wining shot”
Mark: Ikaw na pagod na ako!
“Basta ikaw na”
Coach: Kayo na bahala team. Gawin nyo lang makakaya nyo! 1 point lang lamang nila oh!
GAME!!!!
Last 5 seconds
I tried to shake off my defender as the ball was being passed to Ethan.
Last 4 seconds
Ethan passed the ball to me. And I was successful in taking off my defender.
Last 3 seconds
I went closer to the hoop for a layup
Last 2 Seconds
3 defenders tried to stop me.
Last 1 second
I can’t get through the defenders and I dropped the ball
I dropped it towards Mark.
Mark took the shot... and before we knew it.
PASOK TAYO SA FINALS!!! Yun na narinig ko! Si coach, sila Ethan panay sigaw, and buong team parang nasisiraan na nag bait at si Mark inde na naka tayo sa kanyang pwesto sa sobrang saya!
Ganun pa man pilit ko pinapasaya sarili ko kahit sa lahat na nangyari sakin sa araw na to. Sigaw ako ng sigaw at sabay tumatalon.
Then...
In the middle of all the noise and cheering,
The shouting and the laughing I heard someone in a cute voice
Shouting:
“Nice pass Andy! Galing talaga!”
Who could that be? And Mark started to whisper something to my ears before I could turn around and see who that cute voice was.
Mark: may surpresa ako sayo bro. Alam ko. Kaya ko cya inimbita.
TO BE CONTINUED...
